Herþey çok güzeldi çocukken... pamuk prensesim vardý Onunla ormanlara kaçardýk Bulamazdý bizi üvey annesi Sonra bir kulübeye saklanýr, beklerdik yedi cüceleri beraberce yemek yer,þarký söylerdik...
kýrmýzý baþlýklý kýzým vardý... ormanda tanýþmýþtýk onunla O büyük anneannesine giderken, bende çilek toplardým aðaçlardan yolu beraber paylaþýrdýk... bir gün tilki tarafýndan kandýrýlsak ta, son anda avcý amca bizi kurtarmýþtý...
Birde deniz kýzým vardý... Her gece insan olma hayalleri kurup, Dizlerimde aðlardý... Prensi beklerdik beraberce Denize karþý þarký söylerdik... Bekleyiþimiz sürerken.
Onlar erdi muradýna, Biz çýkalým kerevetine denirdi sonunda... Onlar hep erdi muratlarýna... Ben ise büyüdüm,büyüdüm... Ve baktým ki bir gün, Ne pamuk prensesim var, ne de yedi cücelerim Bir daha karþýlaþmadýk, Kýrmýzý baþlýklý kýzla ormanda... Deniz kýzým da yok oldu ortalýklardan.
Artýk yer almýyordum hiçbirinin dünyasýnda Çocukken bir masal kadar güzeldi hayat Herþey çok tozpembeydi... Ben büyükçe küçüldü çocukluðum, Ve geride kaldý, Hayatýmdan tamamen silindi... ESRA BÜLBÜL Sosyal Medyada Paylaşın:
zanessRa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.