kimsesiz ahþap konaklara bin yangýn verip, bir kývýlcým bile almamýþým raylarýn üstünde baðrým çýplak, vatmansýz tramvaylara parçalanmýþým onun için ben aldýrmýyorum sen de aldýrma, gecenin ayazýnda sakallarýma düþen yaðmur damlalarýnýn, buz tutmuþ olmasýna birazdan güneþ doðar, bu da geçer nasýlsa…
* *
/bütün ýþýklar birden sönünce nasýl da soðudu saatler, üþüyorum/
bu saatler el-ayak çekilmesi deðil, þehrin can damarlarýnýn kesilmesidir sinemalar uyutunca içlerindeki dünyayý, gerçeðin sokaða dökülmesidir aklýma gelmeyen aþk þarkýlarý için, koparmýþken sazýmdaki bütün telleri atamadýðým çýðlýktan hece bile deðil, sensizliðimin taþ gibi sessizliðidir.
/denizinin suyu çekilmiþ bir gemideyim, iskele-sancak kör karanlýk/
sokak kedilerinden duymak, çöp tenekelerini saran aç kokulu nefesleri kapalý kepenklerden izlemek, yüreðinin yanýnda solda sýfýr zenginlikleri iki ara bir dere kimsesiz içtima yerinde, bizim iþimiz deðildir beklemek ama böyle yaþatmaktadýr bu saatler tüm sevgileri, neylersin canýmýn içi.
/þimdi kuru sessizlikten sayýp kendimi, gelip uzansam yanýna düþ gibi/
kuþlarýn kanatlarýný açma vakti de gelecek, tünedikleri aðaç dallarýnda uyanacak balýklar uykudan, yakamozlarla seviþtikleri dalgalar arasýnda iþte o zaman bitecek softa yalnýzlýðým, dolacaksýn gözlerime ilk ýþýk gibi hesaplaþma ve körkütük kötülüklerden uzak, gene ikimizin dünyasýnda.
/güneþ yeni bir güne doðmaya tövbe etmiþken, sen ýsýtýr mýsýn beni/
* *
ýrmak boyunda, yaðmura inat, rüzgara karþý ve mavisiz denizlere doðru buzu çözülmemiþ sakallarýmla, iliklerimde daha da hissederken soðuðu ve yürürken amaçsýz, gün görmemiþ karýnca yuvalarý arasýnda bir gemi gökten zembille iner gibi, bekler mi beni hala limanda güneþ asla doðmayacak olsa da, bunu söyle bana…
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.