SAKIN SORMA

Sakýn sorma sevdayý, kalbi söküp alýnmýþ
Kuþlar gibi çýrpýnýp, tutuldum saralara
Hayaller yýkýlýnca, meðer her þey yalýnmýþ
Hicranýn kul feryadý, sinermiþ yaralara

Þimdi ruhsuz bedene, sunduðun yalan aþký
Ýstemem sende kalsýn, namert diye bildiðim
Namahrem gönüllerden, lekeli kalan aþký
Haramzade diyerek, yüreðimden sildiðim

Sakýn sorma maziden, günleri doldururken
Bir tek resmin kalmýþtý, ona son defa baktým
Öksüz düþleri bile, kâbusla soldururken
Senden kalan ne varsa, hepsini yýkýp yaktým

Yýllar sonra gelmiþsin maziyi hiç anmadan
Gözyaþýmla suladým, sensiz kýrlarý diye
Yalvarýp duruyorsun, bak hala utanmadan
Çözelim arda kalan, masum sýrlarý diye

Kaç çiçeði soldurdum, o tozlu yollarýnda
Sen, sevdalý yüreðim, kururken neredeydin
Kaç cananý yar ettim, yorulmuþ kollarýmda
Sahte aþklar kalbimden, vururken neredeydin

Sakýn sorma hemen git, piþmanlýk duygusuyla
Doyumsuz arzulara, þimdi dost oldu derdim
Ne arar ne sorarým, hicranýn kaygýsýyla
Ne de ismini son kez, zikredersem namerdim

Muzaffer TEKBIYIK

Sosyal Medyada Paylaşın: