Seviyorum seni...

Televizyonu açýk unutulup,ýssýz uykulara dalýnmýþ hüzünlü bir otel odasý gibi seviyorum seni..
Seni severken ben haylaz bir çocuk gibiyim,
Arka bahçemizdeki dut aðacý gibi seviyorum seni..
Evet,evet öyle seviyorum önce bir dilenci,sonra bir kapkaççý gibi..
Bazen gözyaþýma,bazen öfkeme ekmek banar gibi seviyorum seni..
Üsküdar da bir sokaðýn denize çýkan köþesi gibi seviyorum seni..
Evden kaçar gibi,sakallarýmý rüzgara salar gibi seviyorum seni..
Küçücük bir çocukken,boynuma dayanan sustalýnýn keskin soðuðunu özler gibi ve ’Gülgün,ü bir daha arayýp sorma tamam mý?’ diyen sese karþý içimde uyanan,
Ýsyan hissiyle seviyorum seni..
Üþümüþ,ýslanmýþ bir kedi gibi seviyorum seni..
Kaþýn tam kenarýna atýlmýþ bir týrmýðýn izi gibi seviyorum seni..
Sonra..Seni çok seviyorum,kocaman bir kahkaha,ortaklaþa ýsýrýlarak yenilen upuzun bir sandviç gibi seviyorum seni..
Neden sonra anladýn ki yalanmýþ ayný zamanda..
Karanlýk ve çamurlu bir Beyoðlu sokaðýnda ellerini cebine sokup yürür gibi..
Bir sabah demilkten çýkan buðarla buðulanan pencere gibi..
Batýya bakan körfezi yangýn yerine çeviren akþam güneþi gibi..
Kapýmý çalýp elime tutuþturulan bir tabak aþure gibi..
Seviyorum seni..
Sosyal Medyada Paylaşın: