Beyaz Zambaklar

Hep yürekler üstünde açar.
Naçar ruhlara,
Yaðmur serinliði saçar beyaz zambaklar.
Zarafetin izdüþümü, sanýrsýn nur katresi.
Gönülde aksi seda incecik, narin hâlleri.
Asaletleri kalem tutuþlarýndan belli.
Kalem mest, kâðýt meftun onlarý göreli…


Onlar, bir peri suretin özeti.
Göðe açýldýklarýnda görmeli onlardaki safiyeti.
Her koþulda tablo misali.
Dürülünce gonca , açýlýnca gül…
Takýlýr beyazlýðýna gönül.
Zemheri onlarla zambak mevsimi.
Doyumsuz bir güzelliðin seyri.


Bazen, üzerlerine düþer ya kirpiklerin gölgesi!
O güz/elleri asýl o zaman görmeli.
Ezberlemeli insan o güzellikleri.
Beyazlýðýnda arýndýrmalý ruhunu görenler.
Dualarýna ortak olmalý erenler…
Cerenler onlara neþide söylemeli.


Solmasýn, yaðmur serinliði beyaz zambaklar.
Siyahýn içinde esir kalsýn ahlar.
Ey! Beyaz zambaklarýn narin sahibi…
Gölgen olsun mutluluklar…
Ankara,28.02.2010 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: