Çocukluğum

daha dündü yalnýzlýðým kirlenmemiþti çocukluðum
bitmemiþti elma þekerim doyumsuzdu sevinçlerim


koþturmalarým bitmezdi enerjim bin tonluk
neþem doyumsuz düþerdi çamurda ellerimi kirleten kaderim
saklambaç oynayan körebe beynimde bilmezdim sorumluluk


taþardý içimden görünmezdi içimdeki hüzün
baþýmda dolaþýrdý kir toprak ayak izi


çocukluðum; zayýf çelimsiz güçsüz


daha büyümeden büyüttüler hayallerime takýlan iplerle
çekiþtirildi düþünmeme izin verilmeden duygularým


uçurtmaya takýlý kaldý ellerimde gülücüklerim
bitmeyen serseri isteklerim hepsi yüreðime sýkýþtý
nar çiçeðinin endamýnda kokladýðým oyuncaklarým


çocukluðum; nerede þimdi ziyan olmuþ geleceðim


küçücük yürekti benimkisi ne çok þey istenirdi
bitmezdi kimsenin derdi bana yüklenen yükü
karanlýklarda korkan kalp atýþlarým karýþýrdý ayak sesime
olmazdý gece bitmezdi gün ýþýðýna kavuþma hasreti


solmuþ tenim kirli yaðlý ellerim çýkmazdý su temizliðinde
yapýþmýþtý sanki ellerime bin kat kaderimin kirleri


çocukluðum; kirletmiþlerdi yaþamadan büyüyen hayallerimi


n.altýn 26/02/2010







Edebiyat Defterinin Deðerli Yöneticilerine,
Seçki kuruluna, þiirimi okuyup deðerlendiren þiir dostlarýma çok teþekkür ederim. Selam ve Sevgilerimle,

Sosyal Medyada Paylaşın: