Hatıralar (1)

Maziye daldýkça ortaya çýkar
Beni alýr gider, sürükleyerek
Yaþadýðým her gün boynumu sýkar
Yaðlý urgan gibi ilmeklenerek

Bir filimmiþ gibi geçer gözümden
Siyah beyaz amma, her þey özümden
Mahzunluk gitmiyor neden yüzümden
Kýrýþýyor gün gün derinleþerek

Çocuklukta komþu Bahri amcanýn
Canýna okurduk, koca bahçenin
Helali haramý yoktu meyvenin
Hak oldu niyeti candan göstermek

Okula giderdik, tren yolunda
Para ezdirirdik raylar altýnda
Kuþ yuvasý olan saçaklarýnda
Okulumuz vardý güzel bir örnek

Çantamýz yoktu ki, elde taþýrdýk
Önlüðümüz tek ti, yazlýk ve kýþlýk
Kalemtýraþsýz biz kalem açardýk
Biterdi silgiye yýl imrenerek

Top oynardýk teneffüste bahçede
Yarým limon ile çember içinde
Bezden top yapardýk, yokluk içinde
Ayakkabý üst baþ esirgeyerek

En güzel kim ise sýnýfýn kýzý
Konuþurken ateþ basardý bizi
Masal deðil bunlar, deðildi dizi
Çok hoþtu yaþandý, benimsenerek

Ýlk aþký okulda tatmadýnýz mý?
Bu aþka yalanlar katmadýnýz mý?
Çýrpýndýkça daha batmadýnýz mý?
Eve her gün yalanlar söyleyerek..

O günkü hocalar hocaydý, hoca
Kimse öðrenmeden geçmez rahatça
Not almak mümkün mü öyle hoyratça
Rahmetle anarým elin öperek

Cebir’i bilmeden matematikten
Formüller bilmeden fenden fizikten
Nota öðrenmeden bile müzikten
Sýnýfta çakardý, debelenerek

Ýple çektik haftalarýn sonunu
Hemen tuttuk sinemanýn yolunu
Unutmadýk leblebili gazozu
Keyifle içerdik serinleyerek

Çekirdek çitlerdik, filme bakarken
Dumaný üflerdik, yýldýz kayarken
Ýçimiz cýz etti, tarih olurken
Aradýk her geçen gün özleyerek

Daldýkça maziye yaþadým tek tek
Bugünlük son verdim istemeyerek
En kýsa zamanda, ardý gelecek
Kýsmetse kalbimde filizlenerek...

13.11.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: