bağrımdaki çölün adı sen/sizlik… yorgun-kalem
bağrımdaki çölün adı sen/sizlik…
Baðrýmda ki, yangýnlarýn, kundakçýsý olmasaydý, olmasaydý o yakýcý nefesin, ben hiç bilmezdim, bilmezdim, bir çift kara göze, nasýl ölünür. … sebepsiz gidiþinle, viran etmeseydin gönül þehrimi... ben bilmezdim, bir yürek, bin parçaya nasýl bölünür. ........ Nihayet... yerini tutmasa da, gül teninin gibi kokmasa da, diktiðim onca menekþeler. yalandan, talandan, uzaktý senden evvelim. ben öyle de mutluydum. umutluydum kendimce, gözlerinin renginde, ömür törpüsü, bahtýmla tek baþýma... ............ sen öðretmeseydin þayet, bildiðimden ötesini, yaþatmasaydýn, sonu hüsran bu serüveni, dokunduðun her yer, alev almasaydý böyle. intizar mý olurdu, tüm þarkýlarýn adý ? ....... baðrýmýn orta yerinde, çöller kavrulmazdý, masmavi gökyüzüne inat. nisan yaðmurlarý gibi, akmazdý gözyaþým. sevdayý duvar dibin de, býrakýp öyle gitmeseydin... ..... Yýkamazdý beni depremler, böyle tufan kopmazdý içimde, inlemezdi göðüs kafesim, … Düþmezdi beynimin ortasýna, Kale surlarýný döven, top güllesi gibi bir ayrýlýk... ........ neylersin, en aðýr sürgünlere, heveslenirken kýrgýn gönlüm.
Sus yüreðim sus artýk, giderse gitsin, giden bitseydi, çöl olur muydu, gönül bahçemiz ?
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.