Sen hýzla geçip giderken
Görmediklerindi alnýma yazýlan
Bir kahvenin telaþla
Porselen fincana çizdiði
Kaderimden okuyordu seni
Baþý baðlý
Tek gözünde görme kaybý olan Nazife abla
Sen çýksan da çýkmasan da
Bir boþluðu iþaret ediyor
Aha bak kýz orada iþte,
Ýsminin baþ harfi çýkmýþ
Gördün mü?
Diyordu...
Islýðýný bohça yapýp,
Denizleri yara yara,
Öfkesinden köpürerek giden
Vapur da biliyordu dönmeyeceðini,
Ben de...
Ama ümit bu ya,
Her hafta kuruyemiþçide çektirdiðim
Kavrulmuþ kahvelerde adýný ayýklardým...
Bulduðum bütün çiçeklerin
Yapraklarýný yolar,
Sevmiyor çýktýðýnda ayýplardým...
Kederden midir bilmem,
Sardunyalarým bile teneke kutularýn içinde
Topraðýyla paslanýrdý...
Her yeni güne seni tanýþtýrýrdým
Bir önceki gün seni kýskanýrdý...
Herkes yabancýyken sana
Bir tek kahve telveleri çok iyi tanýrdý...
Nazife abla da çok iyi bilirdi dönmeyeceðini
Ben de...
Gözümdeki yaþtan korkar,
Falý hep dönecek diye kapatýrdý...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.