Bir damla kana,bir damla gözyasý düstü..
Biten düslerin koynunda sabahlayacagým..
Artýk ardýmda,kanlý cam kýrýklarý ve ýslak hüzünlerle büyümüs
Cocugu býrakacagým..
Okadar yenilgilerim varki suslugumda..
Hangi sularda yüzdürdüysem kagýttan gemilerimi,
Soguk bir rüzgara yenik düstü..
Ve simdii takvim yapraklarýnada sonun bitis notu düstü..
Yunus’un karnýnda,yusuf-i sancýlarla sabýr tesbihleri cektim..
Duaya acýldý hep mücrim ellerim..
Ve son buldu yasarken nefesim...
Ýzi duran yaralarýmý,kimsesiz cocuklara býrakýyorum...
Simdi bir baskaldýrýsýn,hesapsýzca cöreklendigi kýstan kalma,
Bir ayazým..
Üsüyorum...
Zaten hic basedememistim,
Olumsuz satýrlarýn bosluga düsüren,
Ünlem isaretleriyle...
Her parantez bir yalnýsým,
Her satýr basý bir gözyasým,,
Ve her nokta bir ölüm oldu bana..
Oysa seni her hüzün mevsiminde duvara astýgým,
Acýlarýmdan,koparýp almýstým..
Artýk icimin agýtlarýna dokunma eyyy kelepcesi hükümlü rüzgarým..
Simdi kaslarý catýk günlerin..
Öfkeden elleri yumruk yumruk icimdeki cocugun..
Zehri icine akýyor..
Ve son defa dünyaya geldigine aglýyor..
Halen ölmemis olsada,yasayan bir mülteci..
Bu son anlamsýz sözleri..
Son cocuksu özleyisinin cenaze töreni...
Son cýrpýnýsýn..
ÝLK ÖLÜMÜ.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.