efkarým dem tuttu yine bir sigara yaktým,
hasretin vurdu pencereme aðladým ve sana þiir yazdým,
sigaramýn dumanýna yansýdý suretin aklýma geldi piþmanlýðým,
kendimi zehirlercesine en derinden bir nefes daha aldým,
sonra sarýp bütün umutlarýmý bir kefene,
satýrlardan aþka mezar kazdým.
bu satýrlarda sana çýktý yine diðerleri gibi,
sana uðramayan her satýr anlamsýzlýða tabi,
iþte yine cevapsýz bir soru aklýma iliþti,
neden hep karaya boyarlar aþkýn rengini,
ve hayranlýk duyarken terkettiðin yüreðim hala sana,
neden kabullenmez dengini,
ve aþkýn anlamýný bileni kendi gibi?_?
sen benim besmelemsin çýktýðým dert dolu yolda,
ben acýlarýmla seviþirken usulca,
kimbilir sen hangi kolda,
harcarken aþkýmý acýmasýzca,
ben seni hancer misalý taþýdým hep sol yanýmda,
sen her gün biraz daha öldürürken beni,
ben ise canýmdan öte can bildim seni.
kimseler görsün istemedim içimde sana büyüttüðüm sevgiyi,
üzerine örtüm en zifiri gecelerden arta kalan gölgeyi,
unuttum bilsinler diye dilime dokundurmadým,
sana bulaþan hiçbir sözü hiçbir heceyi,
sen gülücükler daðýtýrken etrafýna,
ben tek çözüm bildim Rabbimden ölümü dilemeyi.
söylesene BÝTANESÝ;aþkta yalan söyliyen mi suçludur yoksa kanan mý,
acýyý kim çeker ardýna bakmadan kaçan mý,
yoksa geride kalýp cayýr cayýr yanan mý,
zaferi kim kazanmýþtýr sence giden mi yoksa kalan mý,
susma söyle kimdir aþkýn galibi,
öldürüp bir insaný piþmanlýk duymadan yaþayan mý,
yoksa yaþadýklarýný kurþun yarasý gibi kalbinde taþýyan mý?_?
þimdi sitemlerim doldurur satýrlardaki boþluðu,
yüreðim parçalarken göðüs kafesimi,
kalemime düþer anlatmak bu kor parçasý yokluðu,
hiç isyan kokmazdý þiirlerim eskiden hatýrlarmýsýn?
unutulmaz o günler bende taki bir ömür boyu,
unutulmaz o anýlar ruhumun terkedip bedenimi,
göçebe kuþ misali yüreðine uçtuðu.
biliyormusun hala düþünüyorum aklým almýyor neydi bizi ayýran,
nasýl bir hastalýktý ki bu mutluluða baðýþýklýðý olmayan,
kimin ne çýkarý olabilirdi ki ölüm soðukluðunda bu ayrýlýktan,
çok deðildi isteðim biraz huzur dilendim oda Allah’tan.
biliyorum piþmanlýðýma tercüman olamaz yazdýklarým,
yenilir yutulur deðil zulümdü sana yaptýklarým,
yenik düþtüm öfkeme yediremedim gidiþini yüreðime,
ben kendimi feda ettim aþkýna sende benimsin sandým,
kapýlýp boþ hayallere defalarca sonunda hep sensizliðe uyandým,
kýzmýyorum artýk sana sadece kendi insanlýðýma düþmaným.
nolur art niyet arama sadece piþmanlýk var sözlerimde,
dönmeni bekleyemem biliyorum baþkasý var yüreðinde,
üzerimden çekip al beddualarýný kalmasýn bende,
bu alemde vazgeçtim senden ama,
ilk dileðim olucaksýn nasip olursa cennetimde.
ne varsa benden yana helal ettim sana,
dilerim Allah’ýmdan mutluluk kölen olsun kapýnda,
en güzel sözleri bitirmeye yetiyormuþ anladým küçücük bir nokta,
hata kimde diye düþünmem artýk çaresizce biten bu aþkta,
ilk ve son kez kendim için bir ricam olucak sana,
sende hakkýný helal et BÝTANEM bana,
helal et ki seninle olabileyim ebedi sonsuzlukta.
sen aþka besmelemsin benim hemde son noktam,
bu satýrlar yüreðimden yüreðine piþmanlýðýmý anlatan...
(asi_geco)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.