Ve
Karanlık Eller…
Hariçten uzanan karanlýk eller,
Fitne silahýný doldurur durur…
Þer daðýndan esen buz gibi yeller,
Yazlarý zemheri oldurur durur…
Yýllardýr ustaca oynan oyun,
Eðdirmek içindir ýrkýma boyun.
Yaratmak kastýyla uysal bir koyun,
Dört koldan ýsrarla saldýrýr durur…
Ecdat yâdigârý olan bir yöre,
Koparýlýr Yurttan göz göre göre.
Ýdrakten nasipsiz üç-beþ nanköre,
Ayrýlýk havasý çaldýrýr durur…
Olur mu hiç hasmýn samimiyeti,
Kendi çýkarýna elbet niyeti.
Vîran etmek için cumhuriyeti,
Taþlarý yerinden kaldýrýr durur…
Ermeni zulmünü uydurma sayar,
Kýbrýs’ta Rumlarýn yanýna kayar.
Ceddimi horlayan bir þüphe yayar,
Türklük þuurunu soldurur durur…
Yer yok uykularda pembe bir düþe,
Kim nokta koyacak bilmem bu iþe.
Umutlarý yiyen bin bir endiþe,
Yürekleri gama daldýrýr durur…
Hâlimizi arza yetmez kelime,
Gider günden güne durum elime.
Bir de kör yandaþlar aklý selime,
Saçýný baþýný yoldurur durur…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.