SON BULURKEN SALTANAT

Otururuken her aþkýn, ýskat-ý salat’ýna,
Son ver de kurtul artýk, sevgi saltanatýna.

Sen bir rüyaya daldýn, bütün gördüklerin zan;
Ne yandan çiçek açsan, vurur oyandan hazan !

Sonsuz sandýðýn boþluk, bazen bir kara kutu
Tutun þimdi hayata, olup da ökse otu.

Boþalmýþ tümden için, kimler emdi kanýný,
Ne yaptýn söyle bana, toprak kokan yanýný ?

Zemheri ayazýnda, üþümüyorduk karda,
Bu yüzden seviyorduk, saçlarýný rüzgarda...

Yazýmýn, baharýmýn, tadý böyle çýkardý ;
Gözlerim bu yüzden hep, sana baþka bakardý.

Hiçbir zaman olmadý, yüzdürecek gemimiz,
Bu koku yüzündendi, yaðmura özlemimiz.

Kimseler bilmese de, sen bilirdin huyumu,
Ýptal ediyorum bak, bildiðin beþ duyumu !

Herkesten saklamýþtým, elemimi, hazzý mý,
Sen’le faþ ediyorum, bütün alýn yazýmý...

Tan aðarsa da böyle, her doðuþ þafak deðil,
Bilemedim sevmeyi; alným artýk ak deðil.

Bu gönül kirimizi, kime versek ki, yusun ?
Üstlendiðime bakma, benim kadar suçlusun !

Ben artýk koklayamam, içimde ki korkuyla !
Yýkasalar dünyayý, gülden aðýr kokuyla...

Sesini dinliyorum, sert vuran dalgalarýn !
Bir anlamý kalmadý, ne karýn, ne rüzgarýn.

Uzun uykuya yattým, gözlerimi yummadan,
Bir sarý yaprak gibi, düþerim dokunmadan...

Gezin bahçeler boyu, hýþýrdarým gönlünce,
Dönmesen de yüzünü, ben anlarým gülünce...




Hayrettin YAZICI









Sosyal Medyada Paylaşın: