Dostlarýnla olana, dost gözüyle bakarsýn
Bu mükellef olmayan, kelp’i kýtmir de olsa
Kim düþmansa dostuna, çýrasýný yakarsýn
Tam, ek-mel yarattýðýn, kapýnda saçýn yolsa
Zerre deðer vermezsin, secdelerde de solsa…
Seversen! Yetim, öksüz, ne fark eder ki sana
Böyle! Ahmet’i Muhtar, can Muhammet Mustafa s.a.v.
Kulun olduðu halde, çok deðer vermiþ ona
Þefaatçi kýlmýþsýn, sebep eylemiþ affa
Ýsmini duyurmuþsun, isminle her tarafa…
Dostluðun gayet kavi, düþmanlýðýn pek yaman
Ýþte Ýbrahim (a.s.) Nebi, iþte firavun, nemrut
Tarihte örneði çok, zulme vermezsin aman
Hak ile yeksan oldu, nice güçlü ceberut
Ebrehe, Ebu cehil, kendine oldu barut…
Senin savaþ açtýðýn, iflah olmaz Allah’ým c.c.
Esamisi okunmaz, þu geniþ yer kürede
Yarým asýrdan fazla, bir aceze seyyahým
Sana kafa tutanlar, görmedim hiç! Nerede
Hep baþrolde olanlar, kazanýr son perdede…
Dostlarýný sevdir de, var onlardan yaz bizi
Ashabý keyfin sadýk, kýtmir bendesi gibi
Kulluðuna kabul et, mecalsiz koyma dizi
Kalkayým makberimden, dostun umdesi gibi
Cennet de cemaline, müþtak cümlesi gibi…
Garibî-Salih Yýldýz……..18.02.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.