DOKUZ GÜL BIRAKIYORUM “Sevgililer Günü”NDE FÝLÝZLENEN SEVDALARA
Âsi Kelebeðim,
ýlýk ýlýk yaðmurlar yaðýyor eskisi gibi
þimdi içimde büyüyen kader çizgisi dönerken mâsum sevgiye
kimliksiz þiirlerim kýpýr kýpýr ziyan sonbaharlarýma
kenetlendi yeniden iki el
çingeneler zamanýnda ,
ateþte açan çiçekler gibi yanýþýmýn sevdaya dönüþüne…
gök gözlü serçeler göðüs kafesimde kýpýr kýpýr
rehin yolluyorum artýk vedalarý uzayan yollara
arsýz dalgalarý karþý falezlere çarpýyorum
sükûn limanlara dönüyor sýrça köþküm
ýslanmýþ günahlarýmý arsýz gecelerimin koynuna defnederek
koþuyorum…koþuyorum…
yok Senden baþkasý…yok…
hadi,
belleðimizin ipine baðlayalým ateþli ,en tutkulu sevgimizi
ve þiirleri pelesenk edip dilimize,
koþalým deliþmence sahilde ;sýçratarak sularý gülüþlerimize…
hadi..!
biliyorsun deðil mi,sen ve ben
saati birbirine kurulu ,birbirinin baþýnýn belâsýyýz
geceleri uyku bilmez gölgelerimiz birbirlerinin konuðu
koþuþlarýmýz hep birbirimize,yalýn ayak…
…
þimdi ikimiz adýna
dokuz gül býrakýyorum “sevgililer günü”nde filizlenen sevdalara