...Evet baba;
Ýþte ben bunlarý yaþadým
Kurabildiðim cümlelerce.
Ve daha anlatamadýklarým var;
Yüzlerce...
Yýllar önce,küçükken
Çok küçükken ben;
Eve gelen misafir kýz çocuklarýyla þakalaþtýðýnda
Ýçimde nefret çiçekleri büyütürdüm Sana...
Küçücüklüðüme inat,kocaman nefret çiçekleri...
Neden baba?
Neden bana deðil de hiç tanýmadýðýn çocuklara göstermeye çalýþýrdýn sevgini?
Neden benim deðil de baþkalarýnýn saçlarýný okþardýn hep?
Hem de benim kýrýlgan,kocaman,çocuk gözlerimin önünde...
Küçükken,
Çok küçükken Hülya ve ben;
Bir kez üstümüzü örttüðünü hatýrlýyorum
Örterken de yanlýþlýkla’’hadi uyuyun!’’yerine’’hadi oynayýn’’demiþtin.
Ne kadar gülmüþtük
Ýlk defa seninle bir olaya gülmüþtük.
Þimdi otuz iki yaþýndayým;
Ve ben o aný hiç unutmadým baba!
Ayný kalmýyoruz elbette,dünya deðiþirken
Tek þey hariç;
Evlatlar...
Onlar hiç büyümüyorlar baba!
Ana-baba yaþarken,emin ol büyümüyorlar.
Hani askerdeyken aldýðýn resimdeki;
Tüllü,boncuklu elbiseli küçük kýz vardý ya
Ýþte ben O’yum baba!
Ýnan hala ben o küçük kýzým;
Savunmasýz,sevgiye,þefkate muhtaç,küçük bir kýz
Senin kýzýn!..
Acýmasýz,aciz kederlerimi gelip Sana anlatmak,
Senin dizlerine baþýmý koyup,dakikalarca aðlamak,
Ve bir babanýn nasýrlý ellerini,saçlarýmda hissetmek...
Acaba bunlar nasýl duygular baba?..
’’Benim babam senin babaný döver,o benim için her þeyi yapar’’diyebilmek nasýl?
Neden unuttun,senin de bir zamanlar çocuk olduðunu?
Çocukluðumun seninle olan bölümlerini kýrýk mýsralarla doldurdun;neden?
Neydi?
Ne olabilirdi,bu denli duygularýný saklamana sebep?
Gözlerinin sapladýðý o býçak göðsümde hep
Oysa babalar deðiller miydi,özellikle kýzlarýnýn kahramaný?
Onlarýn sýðýnaðý,býyýklý tenteleri...
Korkuyorum baba!
Geç kalmaktan korkuyorum
Yeterince geç belki
Dahasýndan korkuyorum.
Ne kadar çok istedim,boynuna sýký sýký sarýlýp
Seni öpücüklere boðmayý.
O güçlü,kocaman,güven dolu ellerinden tutup
Sokaklarda gururla dolaþmayý.
’’Benim babam bu ülkenin en yakýþýklý adamý’’dediðim arkadaþlarýma
Kaba bir tabirle’’hava atmayý’’
Bunlarý çok istedim baba!
Ama hiçbirini;
Evet hiçbirini yapamadým.
Hep birbiri ardýnca düðümler attýn suskunluðuma.
Bunlarý derken;
Ben de hatalarýmý yüklendim sýrtýma
Bir farkla;
Ben küçüktüm
Ve hep küçük olacaðým senin yanýnda.
Yýllar akýp gidiyor
Ýnsafsýzca,durmaksýzýn...
Akýp gidiyor,yakalayamýyorum
Geçen zaman kazanýlan topraktýr oysa insanoðluna
Ama ben habire kaybediyorum baba!
Zaman geçiyor
Vakit azalýyor!
Sana söyleyemeden,
Senden duyamadan geçiyor...
Ben çok üþüyorum baba!
Þefkatinin sýcaklýðýný bilmek istiyorum artýk.
Geç kalmýþ olmak istemiyorum
Büyümek istemiyorum baba!
Vakit geldi
Vakit tamam;
Emin ol þu an mýsralarým dahi titriyor,
Yazmaya çalýþýrken.
Ki ben bu cümleyi etrafýma haddinden fazla kullanýrken
Bir tek Sana söyleyemedim;
Oysa en çok söylemek istediðim Sen’ken...
Ýtiraf ediyorum;
Bu saatten sonra çok zormuþ
Þu an kalemimi göz yaþlarýma daldýrýyor
Ve yazýyorum baba!
Ben bu onlarca cümleyi
Sýrf Sana,þu birtek cümleyi söyleyebilmek için yazdým
Ve ben senden daha cesurum;
’’SENÝ SEVÝYORUM BABA!...
EMÝNE EKÞÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.