Zamansýzdý neyleyim, anla kýyamadýðým;
Ýçim de þiir kaldý, sana okumadýðým.
Bozkýr çiçeklerinden, deste deste, derledim;
Ellerim de soldular, asla gönderemedim.
Büyüyor sensizlikte, ney olacak, son kamýþ,
Tozlu raflarda durur, kaç mektup okunmamýþ.
Yükselirken içim de, gülün sesiyle ýþýk,
Benden çok usta çýktý, bir nazenin sarmaþýk.
Uzadýkça vuslatý, gül incinir, dal düþer,
Olmazlýk dünyasýnda, þaþkýn kalýrken beþer.
Yelesi rüzgarlarda, olmadý bir kýsraðým,
Bir bilsen, sensizliði, nasýl haykýracaðým.
Böyle memnu meyveye, kaçýncý aldanýþým ?
Neresinden tuttuysam, her sevda geldi hýþým !
Sakýn ha, kýnamayýn böyle gelirken dile,
Havale ediyorum, duygumu bir gazele.
Ýçim de dalgalanýr, okunmamýþ bir þiir,
Gezerim ocak ocak, yanarým þehir þehir...
Artýk kayboluyorum perdeleri gererek,
Þiire çýkýyorum, her seher yükselerek...
Ben de çözemiyorum, nasýl yazýlmýþ, kime ?
Ýçim de saklý adam, benzemez kimliðime.
Bütün çaðrým onadýr, kendimle yoktur iþim,
Geç anlasam da artýk, deli gibi sevmiþim...
Gün olur düþer belki, gönlüne levha levha,
Bizlere yaramadýn, yarasan bari þaha.
Yetmiyor bir sevdaya, koca ömür dediðim;
Ýçim de kaç kiþiyim, benim de bilemediðim?...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.