GÜL ÜZERİNE

Hikmetle bakýp gör ne diyor âleme bir gül:
«Baðrým kanýyorken yine ben, hâra tahammül
Göstermedeyim, sabrederek hepsine tek tek,
Ýbret alan insan, eder elbette tekâmül.
Biz yerle seher vakti derinden konuþurken,
Bîgâne kalýr göz bile, duymaz bunu bülbül.
Kýymet kazanýr gözyaþýmýn düþtüðü toprak,
Hâlimle benim hâllenerek etti tahavvül.
Gül topraðý olmakla þereflendi, sevindi,
Gül þebnemi feyziyle coþup, etti tekemmül…»

Toprak kapanýp gül ayaðýndan dilenince,
Lutfeyledi Hak, vechine bin lâle ve sümbül!
Bak iþte siyah topraða bahþoldu semâdan,
Binbir bereket harmaný, sonsuzca teselsül…

Gül sustu dikenden yana, destanca açýldý,
Toprak edebinden yine gösterdi tevekkül.
Gönlüm, güle bak, topraða bak, ibreti hep gör,
Sabret ki çözülsün, gözünün korktuðu müþkül!

Bir can da yakýn olsa, o Gül Yüzlü Rasûle,
Bulmaz mý hayat, aþk ile, gel eyle tahayyül!
Toprak da dikenler de ve güller de vesîle,
Her þey Yüce Mahbûb’a çýkan nurlu tevessül!
Ayrýlma sakýn sevgilinin yurduna girsen,
Göstermeli kalb ibresi, Mevlâ’ya temâyül.

Hak her yere saçmýþ nice burhan ile çâre,
Her derdine hep Gül’de bulursun nice formül!
Ey Gül yolunun topraðý, can bülbülü Mecnun;
Kalbinde Gül’ün var ise, gözden açýlýr tül…

Vezni: mefûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün
23-04-2008 Küçük Çamlýca

Sosyal Medyada Paylaşın: