Geçen zaman unutturur
Her derde ilaçtýr, derlerdi
Çoðu kez güler geçerdim buna
Bana laf salatasý gelirdi
Avunacak bir þeyi olmayanlarýn
Düzmecesi olabilir derdim
Yalan deðilmiþ
Uydurma deðilmiþ
Safsata da deðilmiþ
Benim de yaralarýma
Ýlaç oldu zaman dedikleri...
Kabuk baðlamaya baþladý yaralarým.
Acý vermez oldu
Yüreðimin çýrpýnýþý
Ýnanmaya baþladým bende
Ben de, inanýyorum bu söze.
Gördüm ki,
Göz pýnarlarým da akmýyor artýk.
Sonbaharýn, güzün, karakýþýn
Sert rüzgarlarýyla kýrýlan dallar
Dökülen, hazana dönen yapraklar
Ýlkbaharý, yazý göremez artýk...
Boran, tufan, tusunemi vurmuþ beni
Sahillerimde gözyaþý var þimdi,
Bak, sensiz olan acýmasýz yazlar
Sensiz zamanýn yok ettiði,
Ruhum ve bedenim,
Duygularým,
Uzaklara, taa uzaklara bakýyor,
Acýlarýna alýþmak istiyor sanki...
Yok artýk geriye dönüþ
Umutlar mor daðlarýn ardýnda...
Sevgiler sisli ufuklarda
Aðlýyor þimdi...
Boþ vermiþim kendime
Boþ vermiþim geleceðe
Boþ vermiþim sevdaya
Ve, boþ vermiþim dünyaya...
Boþuna yiten bir ömür sonunda
Hepsi senin olsa ne çýkar?!
Kaç günlük zamaným var ki?
Yarýna varýlacaðý belli olmayan,
Ne zaman biteceði meçhul olan
Bir yaþantýda,
deðer mi tüm bunlara?
Þuan sorulara cevap veremem,
Ben de bilmiyorum ki...
Araþtýrýyorum hep
Ömrümce aradýðým gibi
Emin olun...
Mutlaka sizlere ulaþacaðým,
Ulaþtýracaðým...
Ýþte o gün
Görevini yapmanýn,
Gönül rahatlýðý,
Huzuru,
Benim olacak...
Paylaþacaðým sizlerle.
12. 02. 2010
Suat TUTAK
(Son þiirlerim)