SERENDİB'DE TUTUKLU ELİ KOLU BAĞLIYIM

Tükenmiþ gördüm seni keþke görmez olaydým,
Beni bitiren yýllar seni de mi bitirdi.
Son arzum son dileðim hep gönlünde kalayým,
Seni götüren yýllar beni çoktan götürdü.


Acýsýný hissedip yüzünü görmediðim,
Hasret denen bu duygu senden yadigâr bana.
Neden aðlarsýn deyip derdini sormadýðým,
Boþuna yanan yürek benden bergüzâr sana.


Bergüzârýmdýr deyip sevgini vermedin ki,
Ahde vefâ bu muydu neden býrakýp gittin,
Ateþlere attýðýn yananý görmedin ki,
Zümrüd-ü anka gibi küllere karýp gittin.


Külümden gül bekleme, münbit sanma sinemi,
Serendib’de tutuklu, eli kolu baðlýyým.
Son cevabý beklerken virân ettin hânemi,
Hâlimi sormasan da ben hep gönül daðlýyým.


Gönül daðý desem de boranýn var kýþýnda,
Cemreleri bekledim buz tutmuþ yüreðime.
Zakkum çiçeði denen gül açsa da dýþýnda,
Ýrembaðý’ný versen Belkýs benim neyime.


O Belkýs ki vefâlý Süleyman’a yâr idi,
Tâcý tahtý býrakýp ses verdi sevdiðine.
Mühr-ü Süleyman arz’da mutlu, bahtiyâr idi,
Þükrederken Rabbine Belkýs’ýn geldiðine.






.............................................Kardelen26

Sosyal Medyada Paylaşın: