Yýllar sonra anladým yaratýlmýþ nisâ’yý,
Sözüne güvenip de çýkmam gönül daðýna.
Emânete uymayýp ters çevirmiþ yasayý,
Hüdhüd kuþuna benzer bülbül konmuþ baðýna.
Sevdâlarýn adýna halel gelmesin derken,
Oyun bozan mý nedir mýzýkçýlýk ediyor.
Halimi hiç sormadan býrakýp gitti erken,
Ben mi sevmiþim seni bunlarý kimler diyor.
Yüreðimi emânet etmeye de gelmiyor,
Bir punduna getirip Bezirgân’a satýyor.
Gözyaþlarýmý görüp vefâ’yý da bilmiyor,
Düntanýn bir ucundan savurup da atýyor.
Gezgin gönül kuþunu indirmek kolay deðil,
Yurt edinmiþ kendine göklerdeki serâbý.
Kýrk yýllýk bu sýzýyý dindirmek kolay deðil,
Yarama merhem ettim makberdeki türâbý.
Adem’e uykusunda eþ olarak verildin,
Yýllarca dert verirken yine nâdim olmadýn.
Cennetten kovulurken Serendib’de dirildin,
Bin cefâlar etsen de hasbahçede solmadýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.