Her sabah gönlümüzü, gül suyuyla yýkadýn;
Sana minnet borcum var, sevdiðim, soylu kadýn.
Böyle zor zamanlara, kuruluyken saatim,
Seninle güzelleþti, darmadaðýn hayatým.
Konuþmaya ne gerek, fazladýr bu söz dilden,
Anlarsa eðer gülden, bil ki anlar gönülden.
Her þey kolaydýr bana, yükle sýrtýma daðý !
Bir yeniçeri gibi, bilirim, ok sadaðý.
Delice rüzgar gibi, eserken sarý sarý,
Her göz açýþýmýz da, karþýlarýz baharý...
Kaç iklimden beslenir, gözlerinde ki buðu,
Düþürür bir servete, yok ederken, yokluðu...
Bütün hudutlarýmý, seninle yýkýyorum,
Arta kalan ne varsa, kaygýsýz, yakýyorum...
Sevgi imiþ anladým, merhameti doðuran ;
Sevgiden örüyorum, kaç beden dalga kýran...
Durmadan geçiyorum, ýþýklý þehirleri,
Göðüslüyorum artýk, en azgýn nehirleri !...
Felaket, tanýyýp da, bir daha görmemekse,
Ýnsana aðýr gelmez, eðer doðuþtan körse.
Benim için, hiçbiri, fark etmiyor bilesin,
Söyle sen baþucum da, yeter ki, gelsin sesin.
Ama gibi gezip de, görüp, bilmedikleri,
Sen miydin yoksa bize, dünyalýk dedikleri ?
Bir daha anlýyorum, dünya acayip yermiþ,
Sevmediysen bir güzel, yaþamaya deðmezmiþ...
Seriyorum önüne bayramlýk yarýnlarý,
Yok ederken sevgimiz, bütün karanlýklarý...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.