Arka sokaklarýmda fýrtýnalar koparýrdý çýðlýklarým hazmý zor bir acýya gark olurdu sensizlik yalnýzlýk içinde düþerken bile düþlerim yine de kahpeliðe vurulurdu firarlarým ...
isyanlarý yatýþtýrýrken zor bela hücrelerim her gece yeniden aðlayarak doðardý ellerimde hüznüm anlýk enstantaneler yaþanýrdý belleðimde tavan arasýnda tozlanmýþ bir tabloya dönerken yüzün …
yok olurdu kimliðim bakýþlarýnda üzgün… sonra nedensizce soyunurdu gözlerimde intihara meyilli kirpiklerim… ve boðmak için uðraþýrdý kendini göz pýnarlarýmda… velhasýl aðladýkça boðulurdu kirpiklerim…
sende durunca bitkin yüreðim bozulurdu saatlerimin zembereði uçuruma yuvarlanýrdý ölüm ,tarlalarýmda aþk senin kucaðýna düþerdi hep hüzünlerse benim…
kahpe bir kadýn edasýyla dikilirdi gözlerime vücudun acýlara boðulurdu þehir yine ve hüznümün adý sen olurdun…
FERAY ÝLERÝ
sesiyle þiirime renk katan KALÝMERA’ya çok teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferayileri7575 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.