Öyle it ki zaman ellerimde hýrlarken Kudurtuyor sakinleþmiþ acýlarý vakitli vakitsiz…
Kâh Cadde ortasýnda çöküyor üstüme kâbus gibi
Kâh Sevgilinin dudaðýnda beliriveriyor…
Zaman; Geceleri sorguya çekiyor kimliðimi…
Yargýsýz infazlarda Çocukluðum çarmýða geriliyor … Kimsesizliðim deþiliyor önce yetmiþlerden ve Nefrete boðuluyor yaþam yasaklý kucaklarda…
sonra Dudaklarý dikilmiþ gençliðim çýkýyor sahneye Ýfadesiz bakýþlarla … Hep baþkalarýnýn suflelerini okuyor içimden dudaklarým…
Doðurgan analara peþkeþ çeken zamana sövüyorum ^ peþi sýra ve Bir bebeðin yanýna koyuyorum , hayata tutunmaya çalýþýrken yitirdiðim týrnaklarýmý…
Bir nefeslik yaþamdan sadece bir nefes çekiyorum…
Yarýn diye beklediðim günler ertesi gün oluveriyor ansýzýn ki a’ný en son bir balýkçý görmüþ teknesinde zira kentlere uðramazmýþ zaten sevmezmiþ öyle kalabalýklarý maviyi severmiþ en çok ve bir de hercai aþký…
Ýþportaya düþmüþ saatler alýcýsý yokken… Ele avuca sýðmýyor zaman, Çýldýrmýþ… Dur durak bilmiyor götürdükleri En büyük kozunu oynuyor aðzýnda ölüm… Ne acýdýr ki; Yüzünde soðuyor ölülerim…
Salyalarý akýyor ýsýrdýðý bedenime bulaþýrken çirkefliði Ve acýttýkça acýtýyor tenimi… ki Tanrý’ya satýlýrken dermansýz ruhlar
Vakitli vakitsiz saldýrýyor böyle Kuduz zamanlar….
FERAY ÝLERÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
ferayileri7575 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.