Dokunun Bana

bir kez tutun ellerimden
dikenli bir gül dalý gibi
seçimsiz, öylesine dalýn bu bahçeye
sarý, beyaz, kýrmýzý ne fark eder
dokunun biraz
sevdayý yeþile boyayýp tomurcuk verdim gövdemden
yapraklarýmda kanar düþlerim
dokunun !

bir kez ve son kez
ýslatýn beni saðanaklarda
annemin elleri gibi olsun elleriniz
babamýn þefkatli bakýþlarý gözleriniz
son kez, evlat olduðumu bileyim
öðretin bana !
çocuk nasýl olunur
nasýl uçurtma yapýlýr
salýncaða nasýl binilir
nasýl aðlanýr !

ve sonra gidin herkes gibi sessizce hayatýmdan
yalýn ayak býrakýn hayallerimi
ol orta darmadaðýn
bana yalnýzlýðý öðretin
terk edilmeyi, terk etmeyi
yýkýlmayý, çökmeyi öðretin dizlerime

sonra uzak görünün bana, ulaþýlmaz
boþ odalara sýðdýrayým sizi
ele avuca gelmeyen deðerinizle, kucaklayýn
bana sizi öðretin, gelip gitmelerinizi
karanlýklarda gezinmelerinizi
sarýn bana

kaçmayý
yýlgýnlýðý
ihaneti öðretin
insan yapýn beni
sizin gibi..!

Sosyal Medyada Paylaşın: