ÇARESİZİM ANNE

Üþüyorum anne kar yaðýyor üzerime,
Sokakta bir ben birde karanlýk.
Volta vuruyorum gecenin ikisinde –
Sigaram benimle silahým belimde,
Korkutuyor beni korkusuzluðum –
Gölgemde arýyorum seni ah bir ses ver anne.

Kararsýzlýðýma yenilmeden gelsen ben ölmeden anne
Ah anlata bilsem sensizliði þu anlamsýz satýrlarýma sýðdýra bilsem seni
Bir görsem cemalini öpsem elini sana çocukluðumu anlattýrsam,
Sabahlara kadar aðlasam dizinde-
Bana yardým et anne ellerimden tut saçlarýmý okþa –
Bana beni bulmamý saðla toprakla doyur gir dünyama ellerden kayýr beni anne.

Yaralý güvercin misali takatsiz kaldým yorgun düþtüm bu gece
Kaldýrýmýn soðuðu iþliyor ciðerime,
Ah bir dile gelse de þu sokaklar anlatsa halimi perme periþaným yetiþ anne.
Ben bana benim için deðil senin için sahip çýkmýþým sende yoksun ben beni unutmuþum.
Yalvarýyorum ses ver anne,
Gel de anne...

Ozan KOMAN


Sosyal Medyada Paylaşın: