Sen dile, sürünerek karlý daðlar aþarým Deðil mi ki sýcacýk kucaðýnda büyüdüm Ýçtim dað baþlarýnda suyunu yudum yudum Kýymetini bilmeyen yüreklere þaþarým
Sînende doksan bin can buza kesmiþ yatarken Ne senin harýn diner, ne de benim gözyaþým Ellerimiz kilitli, gözlerimizde hýþým Milyonlarýn yüreði sevdan ile atarken
Vataným dediðimde aklýma anam gelir, Nene Hatunlar yürür bel verir yedi koldan. Þahlanýr Koca Seyit,” Heyyyittt çekilin yoldan!
Damga vurdun çaðlara bizden iyi kim bilir? Ayla yýldýz semada kendini bir gül sansýn Dualar gökyüzüne yükseldikçe vatansýn
03.02.2010 /Kýrþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.