Solumu kaybettim hükümsüzdür!

Ben hep þöyle düþünürdüm,
Ýnsanlar zaten saðýn hikmetiyle doðarlar,
Bilgiler biriktikçe sorarlar,
Ardýndan vicdanlar büyümeye baþlar,
Sonra usulca, sola kayarlar,
Derdim.

Halbuki, ben yanlýþ bilirmiþim meðer.
Meðer; vicdan micdan falan; soldamý olurmuþ lan.!
Meðerse biz,
Ömrümüzü heba etmiþiz,
Hz. Ahmet’ i dinledim dün gece, gözlerim kapalý.
Dinledikçe açýldým,açýldýkça saçýldým,
irticanýn içine demokrasiyi bir inþa ediþi vardý ki!
Heytt! diyesim geldi içimden neye karþý bilmem!

Anladým bu kadar salaklýk anca bana yakýþýrmýþ,
Onca yýl, baba hangi köþeye biz o köþeye yolculuk yapmýþýz,
Anaa! oda ne? ettik-düttük derken, Amerika’ya varmýþýz,
Cebimde týrtýllý kuruþ; içimde Çetin Altan demokrasisi,
Cascavlak, özgürlük heykelinde kalakalmýþýz.

Vaz geçtik Çetin’den, gelene Ahmet sorduk, gidene Mehmet,
Bir tanýyan çýktý, en nihayet.
Beylerin az ilerde kafasý bozulmuþ, sonra saða çekip durmuþ,

Elinde yýlandan yapýlma bi demokrasi çantasý,
Ýçinde sorozun turuncu evraklarý,
Üzerinde bir yazý varki yüreðimi sýzlattý;
’Solumu kaybettim hükümsüzdür..............!.’

ayazoglum
Sosyal Medyada Paylaşın: