Gün Batımından bir katre...

Yazdan kalma kavruk bir akþam,
Kývýrýyor rüzgârlar musiki eþliðinde,
Bir günü daha gömüyor bedeviler kumlara...

Uðramaz oldu çalkantýlý hüzünler,
Nerede o þive deðiþtiren özlemler?
Berceste misali dudaklar yok mu ortada?

Beklentiler çatladý ve kýrýldý mý soðukta?
Bir daha ayný serabý görememek ne kadar acý,
Yoksa acý çekecek bir yürek mi var görünürde?

Yaðmur olup yaðan damlalara benzetilir aþklar,
Ne bir damla ne de bir bulut görünmüyor,
Yýldýzlar görünüyor ne yaðmuru!

Acemice yazýlan bir þiir gibiydin,
Heyecanlý fakat güzel,
Keþke kafiyelerle düzülmeseydi,
Saçlarýn tel tel.

Gözyaþlarýný devralan parmaklarýma gerek yok galiba,
Ne güzel izlemiþtik o kýzýl gün batýmýný,
Esmer tenin daha bir güzel görünüyordu.
Göz yaþlarýn katre katre akarken...


Gökhan DEMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: