Ayak seslerini duyduðunda ürpermiþtik ikimizde, Ýnanamýyorduk bir türlü, Nasýl ve neden! Betondan ördüðümüz saðlam duvarlar, Kerpiçten çýkmýþtý oysa...
Uykunun en tatlý yerinde bir týkýrtý gelir ya hani, Hafife almýþtýk bizde, Þaþkýndýk ikimizde, Ne olduðunu anlayamadýk, Önemsemeliydik ayrýlýðýn buruk ayak seslerini...
Uzaktan kara görününce sevinmek, Tekrar þehre döndüðünde, Denizi özlemek gibi bir þeydi yaþadýklarýmýz.
Polise þikayet etmeliydik oysa, Ýþlememeliydik biz bu suçu, Tutanak tutturmalýydýk þiirler gibi, Belki o zaman özlerdik denizi...
Gökhan DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
BağdatlıRuhi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.