Yatýlý okullarýmýn Soðuk etüt sabahlarýna uyanýr gibiyim Fersiz, mecalsiz Kocaman kazanlarda kaynamýþ Çayýn buðusu dilimde, Ve demir bardaklarýn yanýk izleri Mor bir leke gibi dururken dudaklarýmda, Büyüdün dediler Gitmek vaktine eriþti boyun Gitmek vaktine Nereye? Diyemeden Þehirlere, ovalara, bozkýrlara, denizlere, daðlara En uzaða En uzak nerede bulamadým Ben hep kendime gittim anne
Biriktirdiðim bütün özlemler Özlemleriniz Ýçimde hüzün Ýki adam görsem Biri bana bakar gibi Yüzüm kýzarýyor Utanýrýmý Öðrendikten beri, Bir de üst ranzadan düþmenin Korkusunu duyalý, Dal ucunda düþmek üzere olan bir damlayým
Lodos yemiþ buðday gibi Derinlere kök saldým Hep içime büyüdüm anne
Bahattin
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahattincak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.