İÇİMDEKİ KARANLIK

Bilir de bilmez gibi, yine taþrada arar
Geçmiþle beþ taþ oynar, bakar küllisi zarar
Kullanmazsan aklýný, toprak bile baþ yarar
Yarabilsem ah seni, içimdeki karanlýk.

Aðaçlar yaprak döktü, bak þimdi kaldý donsuz
Açmaz ise tomurcuk, olmaz ki bahar onsuz
Kainat dehlizinde, bulan insandýr sonsuz
Boðabilsem ah seni, içimdeki karanlýk.

Koþar adým yürürüm, ben de geldiðim yere
Kimisi taksirat der, Allah hayrýný vere
Gönlümün bahçesinden, bir demet çiçek dere
Yorabilsem ah seni, içimdeki karanlýk.

Toplasan da büyümez, küçük daðýnýk taþlar
Deðince canýn yakar, akýtýr gözden yaþlar
Dünya kaynar kazandýr, düþen bedeni haþlar
Sürebilsem ah seni, içimdeki karanlýk.

Gösterir ayna gibi, geçici güzel vatan
Serer gülü yollara, aþkýn dibine batan
Kayýp gitmez bir daha, zaman denen çöp çatan
Tutabilsem ah seni, içimdeki karanlýk.

06.12.2009
Ahmet Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: