Günbatımı Yaşamları

Ah,
peþmerge tarihe yapýlmýþ,
arkeolojik kazý çalýþmalarýyla
vahþi müzelere taþýnmýþ,
taþtan kalbim…
Günbatýmý düþleri ile,
doðardým eskiden.
Gözlerimde vurgulu kýzýl!
Aklýmda bir cennet fikri!
Deniz ayaklarýma kapanmýþ,
tatlý bir köle misali.

Huzurum,
ölümün nal sesleri gibi,
evrene çarpardý.
Gülüþlerim ayný,
Peter Pan’inkini andýrýrdý.
Fakat,
Bilemezdim ki bir çocuðun ölümü,
bana
yetiþkinliði yaratýrdý.
Ve yetiþkin olmak,
ne þeytanlýklar barýndýrýrdý!

-Gerçekliðin zorba inlemelerinde,
takdire þayan bir yaþam mücadelesi veriyorum-

Ve hala çocuktum,
en az bir deli kadar.
Gecenin korkuluðu Ay,
gelip de bana,
kasýklarýný gösterene kadar!

-Ýmgelere sýðýnan hakikatleri,
sizin aklýnýz almaz-

Nice insanlar
nice rüyalarýn taþlarý dikildi
aklýmýn mezarlýðýna.
Gün henüz bitmemiþ bir sarýydý
ama,
karanlýðýn leþ kokusu geliyordu
hatrýma.
Diriliþlerim materyalist,
ölümlerim spritualistti.

- Anlayacaðýnýz, az dirilip çok öldüm-

- Sonra-

Bir günbatýmý bitiminde,
bir adam düþüverdi
düþlerime.
En az bir düþün gerçekleþmesi kadar,
imkansýz,
bir gerçeðin düþe dönmesi kadar,
hayal kýrýklýðýydý.
Tanrý denizlerini yaratmadan,
adamýn gözlerinden
ilham almýþtý.
Ne var ki…
O bir sahtekardý!

-Hiç gerçek bir mektubum olmadý, bilir misiniz?-

Ah,
peþmerge tarihe yapýlmýþ,
arkeolojik kazý çalýþmalarýyla
vahþi müzelere taþýnmýþ,
taþtan kalbim…
Taþlaþtýkça sen
dilim koptu dilimden
-Dilsizin teki oldum ben!-
Taþlaþtýkça sen,
sevmez oldum yeniden!
Taþlaþtýkça sen,
dirilmez oldum ölümlerden!

Ve…
Aslýnda ben…
Hiç günbatýmý görmezdim ki,
eskiden.
Sosyal Medyada Paylaşın: