Yakarış

Ayyuka çýksa da kelamým,
yine de küs sana hala kalemim ...

Sen bana aldýrma,
Bana verdiðin her sözü yeminim bildim
Ben bu sevdada;
Açmamýþ tomurcuklar üstüne yemin ettim.

Þimdi;
Ýçimi titreten adýný ,
Kara kaplý gönül defterimden sildim
Bir daha adýný anarsam,
Kapý eþiðinde kurþuna dizilmektir yeminim!

Sen bana gelmeden,
Gökteki melekler inse bir bir yere.
Bedenim, hududuna serilse.
Üzüm gözlerinin önünde çarmýha gerilse.
Ve ;
Gözyaþlarým varsa Arþ-ý alaya
Hýrçýn sellere karýþsa.
Bakarsam dönüp de senden baþkasýna;
Assýnlar Beni!
Ey yar!
Seni ben ezberim bildim.
Bundan sonra istemem,
Olmasýn kalbinde yerim
Ben seni böyle bilmedim,
Sana ben ’ Ebedim’ dedim.

Acemi bir yürektim,
Vefasýzlýðýndan çýkacak acýmý göremedim,
Þimdi sana yemin ederim!
Dönüp yüzüne bakarsam;
Düþ þehrinin meydanýna,
A s s ý n l a r b e n i


Yusuf Türkmen
Sosyal Medyada Paylaşın: