BEY UŞAĞI

Kahpelik damarýnda, dolaþýrken kan gibi,
Eþkýya bu durur mu, vurdu belden aðaðý.
Yedi evlât yitirdim, taze bir fidan gibi,
"Analar aðlamasýn" diyordu bey uþaðý.

Zannet ki eþkýya, ödünle doyup susar,
Bilmiyor mu tarzýdýr, pusu kurar köy basar,
Az daha gevþetirsen, isyan bayraðý asar,
Koparýlmalý baþý, semirtmeden "yavþaðý".

Hepsi ayný hedefin, ihanet neferidir,
Yüz yýl önceden kalan, hayasýz seferidir,
Bilmezler mi burasý, puþta mahþer yeridir,
Kapatarak "makasý" daraltmalý kavþaðý.

Anladým artýk þimdi, beylik senin neyine,
Sýrtýný sývazlattýn, haydi iyisin(!) yine,
Kýbleni çevirterek SOROS’larýn inine,
Yozlaþtýrdýn soyunu, bozdun yeni kuþaðý.

Suçluya yataklýktan, farký var mýdýr söyle,
Olayýn sonrasýnda, konuþulanlar böyle,
Delilleri karartmak, deðil midir, bu hiyle,
Teröristi aklamak, taþýracak bardaðý.

Yursever aydýnlara, yargýsýz infazlarla,
Besleme kalemleri, saldýrtýp marazlarla,
Dýþarda düþmanýmla, içerde aymazlarla,
Ýþ açacak baþýna, verdiðin her göz daðý.


11 Aralýk 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: