Arada gel gitler yaþarmýþ insan
Bir doðruyu bulduðu vakit yanlýþýný unuturmuþ…
Ummadýðým bir hayaldin ilk baþlarda
Zehrin bedene yayýlýþý gibi yayýldý sevgin
Doðruyu gösterir gibi gösterdin yanlýþlarý
Doðruyu öðretir gibi öðrettin yanlýþlarýný..
Sonra yine ummadýðým bir anda
Terk ettin…
Meddi cezir gibi ansýzýn geldin ve gittin…
Ahh… ben öleydim de tanýmaz olaydým seni
Ne bileydim terk edeceðini
Meddi cezir olacaðýný ne bileydim
Gitmek mi gerekti?
Bu beklemediðim bir þeydi
Ansýzýn gidiþini haber vermek
Cellat ýn benim der gibi
Ölümün elimden der gibi…
Yalnýz bu ölüm farklý diðerlerinden
Ben yine ölmeye razýydým ellerinden …
Ýsyaným yok Yarada na…
Ýnsan acýlarý ile tecrübe kaydý edermiþ
Gidiþinden beri tecrübelerim;
Uzun uzuna düþüncelerim,cümlelerim
Sevdiðin biri gidince bir yaný onunla kaybolur insanýn
Hep bir yanýnda eksiklik vardýr
Terk edilmiþ köy misali yalnýzlýða esir olur
Kimseye söylemeyeceðin bir hüzün taþýrsýn yüreðinde
Ömrünü geri kalan kýsmýný bilmeden;
Önünü görmeden,yönünü bilmeden
Karanlýkta el yordamý ile ilerler…
Gittiðin günden beri mi?
Gönül kandilim sönmüþ
Yüreðimi kapatmýþým bir baþka beþere…
Þimdi mi?
Zifiri gecede tek kalmýþçasýna …
Son bir beddua;
Sen yaþattýn bana meddi cezir’i
Rabbimde yaþatsýn sana ebedi sevgiyi…
Hergün;
Buda geçer ya hu deyip,þu dakikalarda terk ediyorum seni…
Damla DURSUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.