İki ezan arası...
Uzaklaþýyordu benden gün be gün...
Her gün biraz daha sessizleþiyordu sohbetlerimiz...
Kadýnlar anlar...
Bir veda öncesi suskunluktu bu...
Seyrediyordum öylece gidiþini sessizce...
Ve... Gittin...
Gittiðin günden bu yana sana biraz daha yakýnlaþýyorum
Bazen, yaþadýðýn ev oluyorum;
Her yerinde ayrý bir sen var
Bir kez daha seviyorum seni umarsýzca hayalimde...
Bazen, uzandýðýn yatak oluyorum;
Gece dertlerine þahit oluyordum
Kurduðun ufak mahkemelerde Herkesi yargýlýyordun
O mahkemelerde bir ben yoktum birde sen!
Bazen, kafaný koyduðun yastýk oluyordum;
Gece rüyalarýnda dolaþýyordum
Korkarak...
Bazen, yorganýn olup seni sarýyordum
Gece rüyan olup korkutuyor, ara sýra sevindiriyordum
Geçirdiðin bir gün oluyordum, ilginç karakterlerinle
Bir bakmýþým sevmediðin insan oluyorum
Bana bakýþýný görüyordum.
Her zaman sevdiðim o sert bakýþlar,
Ama bu sefer daha farklý bakýyor
Ýnsan sevmediði insana ne kadarda korkutucu bakabiliyor...
Giydiðin elbise olup seni sýkýca sarabiliyordum
Taktýðýn künye oluyordum bileklerinde
Birden sessizce bedenin girip kalbin oluyordum.
Kalp atýþlarýn ben duruþlarýn ben...
Birden ruhun oluyordum...
Býraksam göçeceksin, kalsam duracaksýn
Aslýnda yaþadýðýmýz her þey teferruat
Asýl hakikat ise;
Ruhun gibi bende terk edeceðim seni iki ezan arasýnda bir Elveda ile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.