Bir yaprak düþtü sesi tarifsizdi. Yaprakla birlikte gözyaþlarým da döküldü. Canýmýn acýdýðýný hissettim. Sensizlikti bu acý, yalnýzlýðýmdandý Yýldýzlar bile saklanmýþtý Yaðmur bulutlarýnýn ardýna. Onlar da beni yalnýz býrakmýþtý. Yaðan yaðmurda ýslandým, Her bir damla ‘senin dokunuþun’ diye avundum. Yaðmurla sen diye konuþtum. Ama yaðmur damlalarý da sen gibi geldi geçti. Her biri beni anlar gibi görünse de, Yanaðýmý sen gibi okþasa da, Onlarda düþtü tenimden. Hayallerimden kurtulmak istedim; Senle dolu hayallerden kaçmaktý niyetim. Delice ýslandým, damla deðildi her düþen; Bir býçak darbesiydi! Canýmýn acýdýðýný hissettim. Sensizlikti bu, acý yalnýzlýðýmdý. Oysaki bir dalýn kýrýlma sesi uyanýþým oldu. Senin uzakta olman deðildi yalnýzlýðým, Kendimi ‘sen’de kaybetmiþliðimdi…
Yaren ATEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yarenates Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.