PANZEHİR

Yorgun ruhumu, senin sözlerinde dinlendirdim.
Kan revan içindeyken bedenim,
Nefeslerin yaralarýma merhemdi.
Damarlarýmdaki zehirli kaný dudaklarýnla çektin;
Ruhunda yenileyip panzehir oldun.
Karanlýklarda kalan düþlerime, düþüncelerime
Güneþ oldun, yol oldun.
Kurumuþ bir daldan, bir gül bahçesi yarattýn.
Ýþte ben bu yüzden ‘sen’ diyorum,
Senin dehlizlerinde boðulmak istiyorum…


Gölgelerin ardýna gizlensen bile, varlýðýný hissediyorum!
Sýcaklýðýn bedenimde, sözlerin beynimde yankýlanýyor !
Benliðim mi, bedenim mi seni isteyen?
Düþüncelerimde mi, kalbimde mi yerin bilmiyorum?
Cevapsýz sorular var ceplerimde,
Can çekiþen kelimeler dökülüyor dilimden,
Her bir harfte yýllarýn verdiði sýzýlar var.
Ben yine de; ‘sen’ diyorum,
Senin dehlizlerinde boðulmak istiyorum..


Yaren ATEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: