herkes
yüreðine yazar yalnýzlýðýný
tek iþimiz sevmek olacaktý
gecenin yüzüne çamuru sývayýp birileri
aþký öldürmeselerdi
içimizdeki
unutmanýn eþiðinde insan
utanmayý sök dudaklarýmdan
bir deniz çiziyorsun gözlerime
rengini tutmuyor dalgalar
kýyýsýnda bir gemi hazýr bekliyor
yaðmurunu soyunuyor bulut
uzak bir bekleyiþ çalýyor kapýyý
çoktandýr bahçeye sýðmýyor güller
rüyalar uykulara sýðmýyor
hýzla soluyor hayat
bu þiir yüreðimin kalýplarýný zorluyor
gittin
haklý bir zaman gömüldü içime
bir resim
hangi dilde anlatýr kendini göze
çoktandýr kovuldum günahlarýndan
kovuldum
dini bütün kitaplardan
tanrýlar tekmeledi düþlerimi
yüzüne gömdüm köpükleri
ýlýk bir nefesin
sýðýndýðým yerden
kenara çekti beni
göçebe motifler çiz göðsümün ortasýna
güle dikeni baðýþlar caný
ipek ve þal
þelaleler akar yanaklarýndan
bir köle taciriydi zaman
kendi gövdeme kurt
gecelerinde
dede korkut’tum
ateþe kafa tutuyor aþk
sustukça
yaþlanýyorsun
ölüme ancak aþk direnebilir
bunu mu diyorsun
merhaba
yazgýsý
bir günün gözyaþlarýyla yaþamak olan
’seni seviyorum ’ mavi dünyam
ve sen
senin için öldüðümü bilmiyorsun
Ýsa Ýnan
beþ þubat iki bin on
yüeðin yalnýz yerlerinden þavkýmalar
Þiire ses olan Canan kýza sonsuz teþekkürler. saðolsun.