Üşüdüm Unutuluşun Gölgesinde

Parçalanmýþ bir mevsim buðusu yakýyor genzimi
Köpükler sarýnýyorum ah paslanmýþ hücrelerime
Þehirler yokluðunun hicranlý kaygýlarýný gizliyor
Aþk kývýlcýmlarýnýn kör ettiði gözüm çok acýyor.

Her gece, kýzýlca kýyametler kopuyor ruhumda
Kanatlarýndan aþk damlýyor sevdalý kelebeklerin
Hüzünlerin öykülerini biriktiriyor yenik bir kadýn
Çýðlýklar saðýyor adam suskunluðun memesinden.

Coþkunun kervanlarýný basar eþkýyalar, üþür þarkýlar
Hayal imparatorluklarýný arar, sürgündeki simyacýlar
Üþür masallar, mýsralara saklanýr korkuyla sevdalar
Ömrümüzün ýþýklarý matlaþtý ah, üþütüyor yangýnlar.

Suskularda ozan yüreðim, bir dokun, binlerce ah iþit
Mýrýltýlarla kürek çekiyorum aþkýn kocamýþ denizinde
Gizli iniltilerle çoðalýyorum ben mutluluðun menzilinde
Seni sarýyorum sevdayla, üþüdüm unutuluþun gölgesinde.

Selahattin Yetgin


Sosyal Medyada Paylaşın: