Mutluluğa An Kala

Saatler kaçý gösteriyordu hiç hatýrýmda deðil ki
O an acýmasýzca yüreðimi yakan agu bir sevdaydý
Asi hoyrat rüzgarlarla salýnan andý hatýrlayabildiðim
Tüm varlýðýnla seni canýmdan koparan bir tufan
Ne denebilir ki sevgili

Küle karýþýp eriyordu el bebeðim/gül bebeðim
O hani hiç deðemediðim kardelenim
Büyütüp de koklayamadýðým çiçeðim
Hüzzam þarkýlarýmda ki göz yaþým sen
Ýþte öylesine umuda yenik düþmekti bizimkisi
Týpký diðer binlercesi gibi
Çabalarýmýz bir o kadar nafile
Uzaklarý yakýn etsin dualarýmýz da boþ
Sonuçsuz bir çýrpýnýþtýk dileklerimizde
Uçsuz bucaksýz girdabýnda Bahreyn in
Kanatsýz martýlar gibiydik dökük kýrýk
Aysberglerin dibinde param parça
Oysa ki....
Kaç hazan eskitmiþti küllerinden doðan yüreklerimiz
Doðuma an kala kaç güneþler tüketmiþtik yar
Ve yalnýzlýðýn soðuk resimlerine nasýl da mýhlanmýþtýk
Hiçte adil olmayan bir savaþýn maðlubiyetinde ikimiz
Allahým bir de ben sorayým neden biz

Biliyorum ki o öfkelendiðin zamanlarda var ya
Ateþlere leyli olan gül kokulu saçlarýn da olmayacak artýk
Bilinen görünen o ki sevgili...
Bodur bir infilakdan arta kalanlardý þimdi bu avuçlarýmda..
Aþka hüsran
Bana haram
Sana ziyan
Kim yar kim bu kaderi yazan

Kalem mi YALAN
.


Sosyal Medyada Paylaşın: