Dün gibi hatýrlýyorum Önemsiz, küçüldüðün Bana sunduðun o hediyeyi, Halen taþýyorum…
Dün gibi hatýrlýyorum Bilinmeyen, çýkmaz sokaklarý Dolaþýrken eþlik eden yaðmurlarý, Kendime verdiðim zararlarý Ve unutamadýðým o aný.
Sözüm var.! Geçen her bir güne, Onlardý… Güç veren, tutan bedenime, Birikti, düþen takvimler elimde Kaç cilt oldu, bekler yerinde Asla kalmam altýnda Ýlerde vereceðim Sana hediye…
Törpülendi týrnaklarým Yeþerdi yapraklarým Küflenen anahtarým Halen toprakta ayaklarým.
Canýmýn caný Kanýmýn kaný Bahardýr yarýnlarý Bugünün zaman tünelinde Bir kýnalý kuzuya adalý…
Yolun bitiminde toprak Þahlanýr yuvasýnda baþak Ya vardýr ya da varacak Huzurum intikamýmdýr, ancak O an/ý sende yaþayacak, Yeniden doðuþum Ýþte, o zaman olacak…
Janset
Sosyal Medyada Paylaşın:
JANSET Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.