Bütün zihin dünyamýz, kalýrken bir bir yaya;
Belli ki sýðmýyoruz, bu küçücük dünyaya !
Ne yaðacak bir yer var, ne sýðýnacak boþluk,
Baþýmýzý vuruyor, acayip bir sarhoþluk !
Dünden fazla canýmýz, kan ister içmek için ,
Aklýmýz askýdadýr, merhametler kör perçin !
Kimseye deme sakýn, sana anlatýyorum ,
Nerde ölüm görürsem, ben göbek atýyorum!
Yýllar var bilemezsin çatladý ar damarým ,
Her gece cilveli bir aþüfteyle yatarým !
Aydýnlýktan daha çok sevdim karanlýklarý ,
Aðzýn açýkta kalýr, bilsen yaptýðým kârý !
Býktým sanma, sakýn ha! Bu dünya gurbetinden ,
Kaleler kuruyorum artýk insan etinden !...
Oluk oluk akarken dört yanda insan kaný,
Kullanmýyorum artýk, ben Horasan harcýný !
Bildiðimiz adalet, olurken artýk köçek,
Alýrýz dirhem dirhem, satarýz ölçek ölçek...
Her gece mum yakarýz, o döner, biz bakarýz,
Aðzýmýz açýk kalýr ve sonunda býkarýz.
Bekliyoruz el ele, çýkar mý diye demi,
Çýktý demir leblebi, bekliyorken erdemi !
Boynumuz bükülüdür, çekilen bu son þaha !
Ahlâký da havale ediyoruz Allah’a...
Kadý kýzýnýn bile, artýyorken kusuru,
Zamaný gelmedi mi Ýsrafil, çalsan sur’ u !
Kimse talip olmuyor, almadan darasýný,
Bir gün bu dünyanýn da, satarým anasýný...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.