Kayýt düþtü gönlüme, bir kez bakan gözlerin;
Ererken menziline uhrevî sevgilerin.
Gözlerin gönlümüzde aralarken kapýyý;
Gelgitlerde sarsýldým, düþerken kýyý kýyý...
Bir bakýþ da yetermiþ, yol için sonsuzluða;
Yoksa nasýl dayanýr, dudaklar susuzluða ?
Bir kaþ oynatman yeter, yýkmaya onca suru,
Kaybolur gözlerinde bir kadýnýn kusuru.
Göz baþka, bakýþ baþka, aþka ederken davet,
Kadýnýn gözlerinde bir baþkadýr merhamet.
Hayatta hiçbir þeyi koyamazken yerine,
Mahmur bir uykudayken konsam kirpiklerine.
Gözlerini açarken daha yakýndan baksam,
Tam göz bebeklerine ilk ýþýðý ben yaksam.
Görmesen hiçbir þeyi dünyada benden baþka;
Kanatlanýp da uçsak, seninle böyle aþka...
Bilmem mümkün olur mu, teselli mi yoksa bu;
Saklansam gözlerine, olmaz mý hayat boyu ?
Bilirsin sensizlikte artýk saðalmaz yaram,
Ýnan o günden beri, ýþýða çýkmam haram !
Burdan asla çýkýþ yok, budur bilmedikleri;
Bu olmalý sanýrým, göz hapsi dedikleri.
Her þey unutulsa da, kalacak bende adýn,
Senin gibi bakmadý gözüme hiçbir kadýn...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.