Gönlü Yalnızlar Sokağı

Bu sokak kimsesizler sokaðý
Dönüþü bekleyen ayaklar gezer kaldýrýmlarda
Bazen yýldýzlar çýkar
Gönülleri kalabalýkta yalnýzdýr bilirim
Adýna göz kýrpmak derler ya
Hep çýrpýnýrlar, hep çýrpýnýrlar.

Bu sokaða uðramaz tebessüm
Hanýmeli kokmaz bahçeler
Ýki parmak kadardýr renklerin sayýsý
Üçü bilmezler

Baþlar öndedir bu sokakta
Gözler bir noktaya takýlýdýr hep
Güneþ bulutlarýn ardýnda dinlenir daima
Yorgundur bedenler
Bunalmýþtýr

Kaldýrým taþlarýnda yalnýzlýk buharlaþýr
Gittikçe derinleþir ayak izleri
Bazen herkes sýðýnýr köþesine
Kapalýdýr saadeti arayan gözleri
Elleri üþümüþtür
Sahipsiz yüreði kesin kendine küsmüþtür

Kediler yanyanayken de yalnýzdýr bu sokakta
Feryatlarý yankýlanýr köþelerden de hiç biri duymaz
Sokaðýn baþýnda baþlayan bir þarký sonunda unutulur
Solgun gülleri saklar goncalarý
Hüzünle kalkýlýr bu sokakta
Hüzüne mahkumdur yalnýzlarýn rüyalarý

Gönlü yalnýzlar sokaðýdýr bu sokak
Ýçe dönük yaþlar burada dillenir
Gidenler, gelmeyenler
Gitmeyip dönmeyenler için muhakkak bir gölge vardýr
Altýnda beklenir…

Sosyal Medyada Paylaşın: