GÜN GİDİYOR

Papatyalar , sarý - beyaz yer yüzene serpilmiþler.
Kýrmýzý gelincikler, yeþil üzerinde yaþama eþlik etmiþler.
Güneþ , olgun bir mutlulukla gülümsüyor akþamýn ufkunda.
Bir de, tatlý ýlýk bir rüzgar süzülüyor yüreðimden.
Gün düþüyor ellerimden.
Ne tutabilrsiniz artýk, ne de yetiþebilirsiniz.
Gün gidiyor...

Bir nefes daha ciðerlerime.
Yaþamak, uçarcasýna,
Dokunarak, pembe badem çiçeklerine...
Uzayýp gidiyor yollar...
Son duraklar, ne de umrumdalar.
Damlalar, dökülse þimdi üzerime.
Bir nefes te yaðmur çeksem yüreðime.
Gün giderken, gülümseyerek böylesine.

Bu nasýl toprak, bu nasýl vatan ?
Acýlar yok, korkular, yarýnlar, kaygýlar...
Alabildiðine yeþile dökülmüþ tüm renkler.
Bu ne hesapsýz, bu ne sorgusuz, bu ne asi?
Alabildiðine yeþile dökülmüþ tüm renkler.
Papatyalar, gelincikler, adýný bilmediðim nice çiçekler.

Bir az daha bakabilsem þu uçsuz bucaksýz aydýnlýða.
Koklayabilsem tadýný, tarifsiz özgürlüðünü.
Kararmadan gökyüzü.
Gün düþüyor ellerimden.
Ne tutabilrsiniz artýk, ne de yetiþebilirsiniz.
Gün gidiyor.
Biliyorum, sabah yine günyüzü.

Sosyal Medyada Paylaşın: