Her çocuðun üþüdüðündede,yandýðýndada sýðýndýðý tek yer baba gölgesidir....
Saçlarým senin sevdiðin,okþadýðýn gibi deðil artýk
kim deðiþtirdi rengini,bu saçma modelde ne
gözlerim bana gösterdiðini görmüyor
gökyüzü öðrettiðin gibi mavi deðil
aðaçlar yeþilliðini ne zaman yitirdi
hani gökyüzünde kuþlar uçardý,baba…
maskeli adamlar kanýmý emiyorlar
eteðimden çeken kadýnlarýn kahkahalarý bitmiyor
her yer kara,
dumanlar var baþýmýn ucunda
dünya dönüyor,ben dönüyorum
olmayan kuþlarý uçuruyorum,ben uçuyorum…
hani elimden tutup yürümeyi öðretmiþtin ya
birde tatlý rüyalar adýna masallar anlatýrdýn
uyku arasý alnýmda sýcacýk öpüþün vardý…
o sýcaklýk yok,üþüyorum
masallarý unuttum artýk…
birde rüzgarda kýrmýzý eteðim havalansa
ört kýzým ayýp derdin ya
sahi “ayýp” ne demekti baba…
üþüyorum
dönüyorum
uçuyorum…. Baba…!
tut yeniden ellerimden
yürümeyi öðrettiðin gibi kalkmasýný öðret bana…
masallar kadar gerçekleri anlat
maskelerin arkasýný göster
renkleri en baþtan öðret
kelimeleri yeniden hecelet…
üþüyorum
dönüyorum
uçuyorum…baba…!
tut yeniden ellerimden
hani benim yýkýlmaz duvarýmdýn
hani kök salan çýnar aðacýmdýn
terlediðimde serinlemek
üþüdüðümde ýsýnmak için
hani bir tek senin gölgelerine sýðýnýrdým
ben büyüdüysem
sen hala benim babamsan
ve tutmuyorsa ellerin ellerimi
gölgelerinde þimdi hangi çocuklarý saklýyorsun
baba…!
CANAN KARATOÐMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.