AN BE AN

An be an, hep sen,
içimde,
dýþýmda,
sensizlikte eririm ben.
Sende, kalbim çarpar çýldýrasýya,
bir tek derdim; sadece seninle.
Ateþten damlacýklar dökülür yüreðime,
bin bir dert ve kasvetlerle.
Düþerim biçare karabasanlara ben yalnýz.
Kahrolmaksa, bir biçimde o benim içimde.
An olur gülerim aðlamaklý bu acizliðime,
Yâda kahrolur durur titreyerek bedenim.
Saçlarýmý da deli misali bir bir yolarým.
Kýrýlýr çöker dizlerim,
tozlu yollara,
yollarda boþ ve tatsýz,
yollarda sensiz bensiz,
Ufukum yok artýk görünmezlerde.
Dilim damaðým da tatsýz tuzsuz.
Kasýrgalarýndan bir türlü çýkamaz kaderim,
yüreðimi de alev alev daðlarým.
Tutamam kendimi, aðlar acizliðim.
Benliðim de, aðýr aðýr kan kaybýnda.
Elimde tek kalan sadece deðersiz çaresizliðim,
ya senin ellerinde,
ya da kendi kördüðüm yüreðimde.
Yürürüm, sürünerek takatsiz sana,
buna mecburum bu takatsiz ayaklarýmla,
hayatta kalabilmek pahasýna.
Sonunda, ne olursa olsun.
Varmam lazým, yelken açýp sonsuza,
Ya sende,
Ya da tek çarem, yine senle…

(01.02.10)AZAP...

Sosyal Medyada Paylaşın: