Işıksız ölmek
Iþýksýz Ölmek
Ayazda üþümekten bile beter sana rastlamak
Sanki etrafýnda fýrtýnalar getiriyorsun
Dilim donuyor konuþamýyorum
Gözlerim kýrýlýyor bakamýyorum
Buz tuttu nefesim ve kokunu alamýyorum
Oysa sen hala, ne kadarda güzel gülüyorsun...
Ýki dað bir tepe uzaðýna kaçmak yetmedi bana
Dünya yuvarlak, kaçtýkça daha çok yaklaþýyorum sana
Eskimiþ yüzümle, yüzüne hasretim de
Þöyle bir anlýk bakmadým ve bakamýyorum kana kana...
Sonbahar hiç uðramamýþ gözlerine
Saçýna kar düþmemiþ, tebessümün savaþa girmemiþ
Benim kaderim seni topraða dikmek
Senin kaderinse, bana, kederden bir gölge etmekmiþ
Güneþe kavuþmam için gövdeni kesmem gerek
O halde ýþýk senin olsun, benim sonum ýþýksýz ölmekmiþ...
Kapkara Dünya’mdan kaç kere seslendim
Bulutlara deðmiþ baþýn, kulaklarýna yetiþemedim
Ellerini kaldýrsan yýldýzlara deðecek gibisin
Duyuramadým iþte
Duyuramadým ve gönlüne eriþemedim...
Tutup bir uçurumdan atsaydýn
Yada bir daðý söküp üstüme fýrlatsaydýn
Ayaklarýma dert baðlayýp, okyanusun en derin yerine kahkahanla salsaydýn
En zehirli hayvanlara ýsýrtsaydýn
En büyük mermilerle vursaydýn
Týrnaklarýmý söküp, üstüne tuzda bassaydýn
saçlarýndan ip yapýpta acýmadan assaydýn
Üzerime bomba baðlayýp, düðmeyede sen bassaydýn keþkeeee
ve keþke beni Dünya’ya satmasaydýn...
Her haline razýydým sensizliðin, satýlmak dýþýnda
Kaldým bu ayaz yokluðunun en acý kýþýnda
Iþýksýz öldüreceksin beni, ya sen kalacakmýsýn
Seninde bir gün Dünya’n durur
Daha çok baþýndasýn yolun, daha çok baþýnda...
26 ocak 2010
Konya
Çoban M.y.b
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.